Studimi aktual shqyrtoi marrëdhëniet e burrave me bashkëshortet dhe fëmijëve me baballarët në fëmijërinë e mesme, duke u fokusuar në shprehjet e emocioneve të babait në ndërveprimet baba-fëmijë si ndërmjetës dhe konflikti martesor si një moderator i marrëdhënieve. Pjesëmarrës ishin 199 fëmijë midis 6 dhe 12 vjeç dhe baballarët e tyre. Baballarët plotësuan pyetësorët që kishin të bënin me lidhjen e tyre me bashkëshortet e tyre. Edhe baballarët edhe nënat raportuan për konflikt martesor. Baballarët diskutuan poashtu një temë të vështirë me fëmijët e tyre për 5 minuta dhe shprehja e emocioneve pozitive dhe negative të baballarëve gjatë diskutimeve u kodua. Fëmijët plotësuan pyetësorët përmes një interviste për lidhjen e tyre me baballarët.
Lidhja e pasigurt e baballarëve ndërveproi me konfliktin martesor në parashikimin e më shumë emocioneve negative dhe më pak emocioneve pozitive gjatë ndërveprimeve baba-fëmijë. Në mënyrë të veçantë, sa i përket konflikteve më të mëdha martesore në këtë mostër komuniteti, baballarët që raportuan se kanë shqetësime më të mëdha me bashkëshorte e tyre shfaqën më shumë emocione negative dhe më pak emocione pozitive kur ndërvepruan me fëmijët e tyre. Nga ana tjetër, më shumë emocione negative të babait dhe më pak emocione pozitive u shoqëruan me lidhjen më pak të sigurt të fëmijëve me baballa rët. Në të kundërt, lidhja me frikë nga babai ndërveproi me konfliktin martesor për të parashikuar më pak emocione negative dhe më shumë emocione pozitive gjatë ndërveprimeve me fëmijët.Baballarët bëjnë më shumë se nënat për të zbatuar stereotipet gjinore dhe kufijtë gjinorë tek djemt e tyre, siç zbulojnë studimet midis prindërve amerikanë (Kane, 2006, f. 161).
Hulumtimet zbulojnë se baballarët angazhohen ndryshe nga nënat në trajtim gjinor dhe zbatim të kufijve gjinorë te fëmijët (Kane, 2006, f. 151). Në mënyrë të ngjashme, një sondazh australian zbulon se nënat ndihen më rehat e sesa baballarët kur fëmijët e tyre që nuk përputhen me stereotipet gjinore (Our Watch, 2018, f. 4). Një studim në SHBA mes adoleshentëve të pakicave seksuale (mosha 15-19 vjeç) zbuloi se pak nënat, por më pak baballarë, reaguan pozitivisht ndaj sjelljes jokonformuese gjinore të fëmijëve të tyre (D'Augelli, Grossman, & Starks, 2008).
Për më tepër, miratimi i normave mashkullore nga burrat ndikohet shumë më tepër nga perceptimet e tyre për bindjet e burrave të tjerë sesa nga besimet e grave, siç zbulojnë studimet midis studentëve meshkuj të universitetit (Berkowitz, 2011).